به گزارش پایگاه خبری نشان :

ریواس یک گیاه کوهی است که در فصل بهار و تابستان در دامنه‌های کوه‌ها یافت می‌شود و در زبان ترکی به آن اوشقون نیز می‌گویند، این گیاه از جمله گیاهان اصیل و با قدمت ایرانی به حساب می‌آید که طرفداران زیادی دارد.

اهالی شرق ایران ریواس را با عنوان «رواش» می‌شناسند. ریواس از دسته ترشک‌ها به حساب می‌آید و قادر است دما‌های پایین را تحمل کند و اکثرا در دامنه بینالود، کوهستان‌های آذربایجان و کردستان، بلندی‌های البرز در شمال تهران، خراسان رضوی، کوه‌های روستای رباط ترک (دلیجان) و قلعه تخت کوه است، اما بیشتر از همه سوغات نیشابور به حساب می‌آید.

این گیاه خاصیت‌های فراوانی همچون مقوی قلب و اعصاب، کاهش خون ریزی از معده و رود، ترمیم جراحات، کاهنده چربی و کلسترون خون دارد و باعث رفع افسردگی می‌شود.

باید توجه داشته باشید که طبع ریواس از لحاظ طب سنتی سرد است، اما اگر با مقداری شکر یا عسل مصرف شود از سردی آن کاسته می‌شود. این گیاه منبع غنی از ویتامین‌ها و املاح معدنی به شمار می‌آید و اثرات معجزه آسایی بر سلامت دارد. ریواس قابض است و باعث تقویت معده و کبد می‌شود و دفع باکتری‌های مضر از دستگاه گوارش می‌شود. با این حال زیاده روی در مصرف آن می‌تواند دردسرساز شود. همچنین برای بیماران تب‌دار و بی اشتها مفید است و یرقان، ضعف و سستی را برطرف می‌کند.

قسمت‌های گیاه ریواس ویژگی و خواص آنها:

ریشه: ریواس دارای یک ریشه معمولی است که یک تا دو متر در خاک رشد می‌کند و ریشه آن در برابر سرما و یخبندان مقاوم است.

ساقه: ریواس دارای دو نوع ساقه است. یکی ساقه زیرزمینی که به آن ریزوم می‌گویند. ریزوم پس از رشد گوشتی و چوبی می‌شود که از جوانه‌های آن، ساقه‌های هوایی و برگ‌های پهن بوجود می‌آید. نوع دوم ساقه در ریواس ساقه‌های هوایی است که تا حدود یک متر نیز رشد می‌کند.

برگ: ریواس دارای برگ‌هایی است که از جوانه جانبی ریزوم‌ها بوجود می‌آیند. برگ‌ها دارای پهنک نسبتاً پهن هستند و دمبرگ ریواس که بخش خوراکی آن را تشکیل می‌دهد، گوشتی بوده و طول آن به بیش از نیم متر می‌رسد.

گل: به تعداد زیاد و به صورت خوشه در انتهای ساقه اصلی ایجاد می‌گردد. گل‌های ریواس به رنگ سبز هستند و در اثر تلقیح بذر را تشکیل می‌دهند.