گل گاو زبان با نام علمی Echium amoenum ، گیاهی علفی، پایا و دارای اعضای پوشیده از تارهای نرم است. گل های درشت آن به رنگ آبی مایل به بنفش در ماه های اردیبهشت تا تیر به تعداد کم بر روی ساقه ظاهر می‌ شود.

قسمت های مورد استفاده گل گاوزبان، گل، برگ و سرشاخه های گلدار آن است. این گیاه دارای اثرات درمانی نرم کننده، عرق آور، مدر، آرامبخش و کم کننده سموم خون است.

گل گاو زبان باعث تقویت عملکرد کلیه، کنترل بی اختیاری ادرار، رفع احتقان و تورم کلیه می شود. مصرف حداقل 5 تا 7 روز از دمکرده 70 گرم گل گاوزبان در نیم لیتر آب به میزان 2 تا 3 فنجان در صبح و عصر اثرات درمانی نام برده را اعمال می کند.

این اثرات مربوط به وجود اسیدهای چرب غیراشباع در گیاه است.اسید گاما لینولئیک موجود در گل گاوزبان دارای اثرات فیزیولوژیک زیادی مانند حفظ غشاء سلول و تنظیم متابولیسم کلسترول، کاهش LDL سرم خون، بهبود زخم و التهاب و بهبود بیماری های پوستی است.

به گزارش سیناپرس، تاثیر خوراکی این گیاه نیز در صورت مصرف مداوم بعد از 5 تا 7 روز ظاهر می شود . از نظر طب سنتی گل و برگ این گیاه با طبیعت گرم دارای اثر نشاط آور،مقوی عمومی و شاداب کننده رخسار است.

از قسمت گل این گیاه در ساخت شربت سرماخوردگی استفاده می شود و همچنین برگ پخته آن به صورت اسفناج مصرف می شود. مصرف گل گاوزبان به همراه مخلوط با لیموعمانی برای کاهش ضربان قلب مناسب است.