مصطکی درختچه ای همیشه سبز ( به ندرت درخت) است. محل رویش این گیاه در نواحی مدیترانه ای است اما در هیچ ناحیه ای از ایران نمی روید و کاشته نیز نمی شود.از این گیاه در مصر باستان به منظور مومیایی کردن اجساد استفاده می شد. همچنین از آن برای خوشبو کردن دهان استفاده میشده و امروزه همچنان از صمغ گیاه مصطکی به عنوان عطر و طعم دهنده در نوشیدنی‌ها و آدامس‌های یونانی استفاده می‌شود.

این گیاه از خانواده پسته بوده، میوه آن کروی و به رنگ قرمز و کوچک است و پس از رسیدن سیاه رنگ می‌شود. از میوه این درخت روغنی خوراکی استخراج می‌شود که به روغن مصطکی معروف است و خاصیت قابض داشته، در برخی مناطق به جای روغن زیتون برای پخت خوراک مصرف میشود، ولی محصول عمده آن صمغ رزینی است که در اثر خراش‌های طبیعی یا خراش‌هایی که به همین منظور بر درخت وارد میکنند استخراج و در مصارف دارویی و صنعت داروسازی استفاده می‌شود.

مصطکی(Pistacia lentiscus L) گیاهی محرک، مدر و قابض است. رزین مصطکی با دیگر ترکیبات توسط دندانپزشکان برای پر کردن دندان های پوسیده بکار گرفته می شود.

مصطکی دندان درد را تسکین، لثه را محکم و خونریزی را متوقف می کند. میوه آن نیز خوراکی است. میوه های این گیاه به صورت امولسیون در شربت های سرماخوردگی و به صورت جوشانده و غرغره برای زخم های گلو و خونریزی از لثه استفاده می شود.  

چنانچه گوشت لثه‌های شما از بین رفته و دچار تحلیل و سست شدن لثه‌ها شده اید، هر روز مقدار کمی مصطکی را بجوید تا پای دندان‌ها گوشت آورده و لثه‌ها سالم و محکم شوند.

 رزین مصطکی امروزه کمتر بکار می رود، اگرچه می توان آن را به عنوان خلط آور برای درمان بیماری های برونشیت و سرفه ها بکار برد و برای درمان اسهال نیز آن را مصرف کرد. صمغ مصطکی به صورت خمیر برای نزله های سینه و عفونت های ششی بکار می رود. همچنین می توان آن را برای درمان تاول ها و کورک ها، زخم های روباز و بیماری های مشابه پوستی به کار برد.